Przejdź do zawartości

Trzy etiudy Chopina (film 1937)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzy etiudy Chopina
Gatunek

etiuda
film eksperymentalny
film poetycki

Rok produkcji

1937

Data premiery

1937

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Reżyseria

Eugeniusz Cękalski

Muzyka

Fryderyk Chopin

Zdjęcia

Stanisław Wohl

Produkcja

Eugeniusz Cękalski
Stanisław Wohl

Nagrody
Wyróżnienie na Festiwalu Filmowym Wenecji w 1937
Nagroda Ministra Przemysłu i Handlu na Wystawie Filmowej we Lwowie w 1938

Trzy etiudy Chopina – polski film poetycki, etiuda eksperymentalna w reżyserii Eugeniusza Cękalskiego z 1937. Autorem zdjęć jest Stanisław Wohl. Cękalski i Wohl są jednocześnie producentami oraz odpowiadają za efekty specjalne. Trzy etiudy Chopina to film dźwiękowy nagrany na czarno-białej taśmie o średnim metrażu, łączący efekty wizualne z muzyką. Żadna kopia filmu nie zachowała się do dziś.

Obraz dwukrotnie nagrodzono: w 1937 otrzymał wyróżnienie na Festiwalu Filmowym w Wenecji, a w 1938 Nagrodę Ministra Przemysłu i Handlu na Wystawie Filmowej we Lwowie. Przyniósł on duży jak na owe czasy dochód 10 000 zł. Obraz otrzymał pozytywną opinię komisji kwalifikacyjnej ZPFK i został dopuszczony do projekcji w warszawskich kinach. Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z nieznanych powodów zakazało oglądania filmu przez młodzież do 14. roku życia.

W obrazie wykorzystano muzykę skomponowaną przez Fryderyka Chopina. Za konsultację muzyczną odpowiadał Andrzej Panufnik.

W filmie wykorzystano trzy etiudy autorstwa Chopina:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]